تولدم مبارک... (ثبت موقت)

و اما خداوند عشق را آفرید...

چه خوب است که که عکس هایت خوب محرم حرفاهایم هستند و من هر چه می خواهد دل تنگم می گوید، آنچه امشب مرا به نگارش این نگار وا داشت، سالروز تولدم هست و من همینک که می نویسم چشمانم به صفحه موبایل هست و اما ظاهرا این گوشی فقط برای ارسال و دریافت پیام هایی چون "کجایی؟"، "کی میای؟"، "چکار کردی؟" و ... میباشد و بس!

چه خوب یاد دارم روزی که به بهانه گرفتن طالع ام با متانت تام سالروز تولدم را پرسیدی و من اینجا سرمست از اینکه ... برایت از امروز گفتم و امروز تو هیچ نمی دانی که ...

شنیدی می گویند در طول تاریخ اغلب عاشقان به عشق شان نرسیدند؟ خوب شاید چون به واسطه همان عشق که داشتند همان کردند که نباید و امروز... و اما چقدر سوزش عشق تکراری هست که در پی هر حادثه همیشه روندی به خود میگیرد و من هم ساکت و بی صدا نمی دانم چه بگویم! شرط گذاشتی که اگر با تو هیچ نگویم و ساخته و اصلاح بشوم آن موقع تو نیز با من هم پیمان می شوی، اما نگفتی این تا کی باید اتفاق بیافتد و من که الان بعد از گذشت یک ماه که هم تو را ندیدم و هم گاه بسیار دلتنگت میشدم و هم میدانم بی تردید باز هم طبق معمول عده ای حرف ها پشت سرم خواهند زد که البته این روزها به علت بادی بودن هوا حرفاهایی نیز به گوش ما رسید و اینکه اینبار تو در قبال این همه چه خواهی کرد؟ آیا باز ...؟ آیا اینبار...؟ و خوب میدانی که اینبار چقدر باید همه چیز را بنگری و چقدر همه چیز باید عالی شود و اینجا...

در گذشته عاشقان برای اینکه به عشق شان برسند می بایست اژدها بکشند و یا از درون آتش بگذرند و یا کوه سوراخ کنند و امروز برای وصول این امر می بایست به امتحانات ساده مثل سیگار نکشیدن، تحمل انتظار و البته گاه حرف های سرد و تحقیر کننده که چندان هم از گذشته آسانتر نمی باشند...

بسیار پراکنده نوشتم، میدانم، اما چه بنویسم، نمی دانم! سکان دستم کجاست و اما تو خوب باید بدانی که زندگی باید با تعامل باشد...

با تشکر

تولدم مبارک!

مواظب خودت باش